Żałoba jest naturalną reakcją na utratę, a jej intensywność zależy od tego, jak duża jest ta strata. Czasem może być to uczucie przytłaczające, obejmujące całą gamę emocji, począwszy od szoku i gniewu, aż po głęboki smutek. Ten proces nie tylko wpływa na naszą psychikę, ale również może zakłócać nasze codzienne funkcjonowanie, wpływając na sen, apetyt czy koncentrację.

‍

Jak żyć po śmierci ukochanej osoby?

Przezwyciężenie utraty ukochanej osoby lub poczucia bezpieczeństwa jest jednym z najtrudniejszych wyzwań w życiu. Każdy przechodzi przez ten proces na swój indywidualny sposób, więc nie ma jednej uniwersalnej drogi do przezwyciężenia żałoby. Istnieją jednak wskazówki, które mogą pomóc w zachowaniu zdrowia psychicznego.

Żałoba nie jest tylko reakcją na śmierć bliskiej osoby. Może być także spowodowana innymi stratami życiowymi, takimi jak rozstanie, utrata pracy, zdrowia, czy finansowa. Nawet drobne zmiany w życiu mogą wywołać uczucia związane z żałobą. Ważne jest, by nie krępować się z okazywaniem swoich emocji, by nie obwiniać się za to jak reagujemy na daną stratę. Akceptacja siebie i swoich emocji jest bardzo ważna, by przejść proces żałoby.

Dlaczego żałoba tak bardzo boli?

Przez długi czas uważano, że proces żałoby można opisać za pomocą pięciu etapów: szoku, gniewu, targowania się, depresji i akceptacji. Jednakże, ten proces jest bardzo indywidualny i nie ma ściśle określonej kolejności etapów. Może się zdarzyć, że niektóre osoby pominięte etapy lub przeżywają je w innej kolejności. I tak np. ekstrawertykom łatwiej jest otrzymać wsparcie społeczne, przez co lepiej radzą sobie w kryzysie. Konfrontacyjny styl radzenia sobie z problemami wskazuje na pozytywne rozwiązanie procesu żałoby. Również osoby o uporządkowanym światopoglądzie i silnych przekonaniach co do istnienia lub braku życia po śmierci lepiej radzą sobie z utratą. Może to zabrzmieć strasznie, ale również uprzednie utraty pomagają emocjonalnie uporać sobie z kolejną żałobą w życiu.

Jak śmierć wpływa na zdrowie psychiczne?

Żałoba jest procesem, trwa i wychodzić z niej należy powoli i stopniowo. Żałoby nie należy wymuszać, ani pospieszać. To jak szybko nasz organizm zaakceptuje nowy stan rzeczy zależy przede wszystkim od tego, kogo straciliśmy, jak blisko dla nas był. W psychologii wskazuje się kilka aspektów wspierających w procesie żałoby:

1. Akceptacja uczuć - prawo do wyrażania trudnych emocji, tłumienie ich nie jest rozwiązaniem. Również złym pomysłem jest uciekanie od uczuć, ich wypieranie. Takie rozwiązanie może prowadzić do poważnych problemów np. depresji, lęków itp.
2. Zadbaj o siebie - ważna jest rutyna, codzienne czynności, dbanie o zainteresowania, przynosi to ukojenie i odrywa myśli od smutku
3. Poproś o pomoc - o bólu i utracie warto porozmawiać ze specjalistami. Coraz więcej osób korzysta na codzień z pomocy psychoterapeuty. Warto porozmawiać również i o swoich uczuciach z taką osobą.
4. Pielęgnuj pamięć o zmarłym - tak jak czujesz, że należy to robić. Niektórzy odwiedzają codziennie grób lub oddają modlitwie. Możesz też np. opracować Tablicę pamięci po zmarłym bliskim, by czcić o nim pamięć wspólnie z innymi.

Depresja w przebiegu żałoby

Jeśli ból psychiczny pozostaje intensywny i długotrwały, warto skonsultować się ze lekarzem, ponieważ może to być pierwszy objaw, że żałoba przeradza się w chorobę, tzw. skomplikowaną żałobę. Jej objawy to m.in. przedłużona tęsknota za ukochaną osobą, intruzywne obrazy, zaprzeczanie stracie, ataki złości, unikanie rzeczy przypominających o zmarłym czy też poczucie pustki W takiej sytuacji to właśnie terapia może być pomocna w powrocie do codziennego życia.

W procesie radzenia sobie ze stratą, ważne jest również zapamiętanie, że każdy przechodzi przez ten proces na swój sposób. Ważne jest, aby być delikatnym wobec siebie i pamiętać, że warto i należy korzystać ze wsparcia, które mamy w trudnych chwilach.

‍